Recenzja Pearl Jam "Pearl Jam Twenty"

PEARL JAM Pearl Jam Twenty, [2011] Monkeywrench || Na rok 2011 przypadły zakrojone na szeroką skalę obchody dwudziestolecia Pearl Jam, których najważniejszym elementem był zjawiskowy film dokumentalny „Pearl Jam Twenty” Camerona Crowe. Przygotowany na podstawie setek godzin materiału nagrywanego w przeciągu ostatnich dwudziestu lat, doczekał się szeregu wyprzedanych pokazów kinowych, a ostatecznie wydany został na DVD. Kilka tygodni wcześniej ukazał się dwupłytowy album „Pearl Jam Twenty” będący ścieżką dźwiękową do wspomnianego filmu. Pytanie, czy broni się jednak jako autonomiczne, niezależne od filmu wydawnictwo oraz czy może pełnić rolę wprowadzenia do historii jednej z najważniejszych grup rockowych lat dziewięćdziesiątych?

Recenzja Nosowska "8"

NOSOWSKA 8, [2011] Supersam Music || Nosowska jest największym błogosławieństwem i największym problemem polskiej sceny. Wybitna tekściarka, obdarzona niebywałą intuicją w doborze współpracowników, co raz śmielej poruszająca się po muzycznych trendach i, co rzadkie niezwykle, samokrytyczna. Z drugiej strony, każda jej i Heya płyta, spotyka się z identyczną reakcją mediów. Teraz Rock daje pięć gwiazdek, Empik wystawia na czele bestsellerów, tylko hipsterska młodzież dystansuje się z miejsca na swoich blogach. Wydaje się, że operując na tak równym poziomie, w momencie ukazania się nowego wydawnictwa Nosowskiej/Heya nie ma potrzeby wracać już do poprzednich. Tak jak Radiohead ma z każdym albumem zaskakiwać, tak Nosowska ma nie zawodzić. Czy nie czas najwyższy odwrócić sytuację?

Relacja z koncertu Junior Boys + Diamond Rings 4.12.2011

JUNIOR BOYS + DIAMOND RINGS [4.12.2011], SQ Klub, Poznań || Spotkana na koncercie znajoma muzykę supportującego gwiazdę wieczoru Diamond Rings określiła mianem weselnej. Gdy zaś Junior Boys dopieszczali rozentuzjazmowaną publiczność ostatnimi minutami swojego koncertu, podzieliła się pragnieniem, by to kanadyjski duet tak właśnie zagrał na jej (hipotetycznym) weselu. Elektronika elektroniką, ale klasę wyczuwa się instynktownie.

Recenzja Kiev Office "Miłosz Cię Kocha EP"

KIEV OFFICE Miłosz Cię Kocha EP, [2011] Nasiono || 16 grudnia w Ratuszu Wileńskim odbył się wieczór zamykający obchody Roku Czesława Miłosza na Litwie. Jakby na przekór temu wydarzeniu, pewne gdyńskie trio wydało tego samego dnia EP-kę zatytułowaną "Miłosz Cię Kocha". Zawiera ona cztery muzyczne interpretacje utworów tego sławnego noblisty - zagrane i zaśpiewane w sposób co najmniej niezwykły. Nie chciałabym się rozdrabniać nad tym krążkiem. Na "Anton Globba" ta trójka pokazała, na co ich stać. Natomiast "Miłosz Cię Kocha" to ciekawostka, której warto, a nawet trzeba się przyjrzeć. Witani jesteśmy przez podejrzane muchy z "Na cześć księdza Baki". Coś mi się zdaje, że Michał Miegoń przed sesją nagraniową spalił jakieś mocne, nieziemskie zioło. Pewnie ktoś mu podrzucił zamiast paczki papierosów.

Recenzja Swahili Blonde "Psycho Tropical Ballet Pink"

SWAHILI BLONDE Psycho Tropical Ballet Pink, [2011] Neurotic Yell || O projekcie Swahili Blonde można było usłyszeć już w 2009 roku. Wtedy to z inicjatywy Nicole Turley, amerykańskiej perkusistki i wokalistki narodził się zespół grający muzykę z pogranicza eksperymentalnego rocka i afro-beatu. O pierwszym studyjnym albumie grupy, "Man Meat" z 2010 roku, nie było zbyt głośno. Jednakże w połowie tego roku zaczęła do nas docierać informacja o planowanym nowym krążku tej formacji z udziałem John'a Frusciante, byłego gitarzysty Red Hot Chili Peppers. Duże nadzieje związane z albumem zaczęli mieć nagle fani Papryczek. Gitarzysta, który za swój niezwykle nowoczesny, a zarazem emocjonalny styl grania został okrzyknięty przez wielu geniuszem muzycznym. Czy pokładane nadzieje były słuszne?

Recenzja Gorillaz "The Fall"

GORILLAZ The Fall, [2011] Parlophone || Nie macie zielonego pojęcia, jak wielce byłem zdziwiony ukazaniem się tego krążka. Między wydaniem „Demon Days”, a „Plastic Beach” minęło 5 lat, dlatego nie ma nic dziwnego, że z początku niedowierzałem, że Damon Albarn w nieco ponad pół roku przygotował całkiem nowy materiał, nie będący, tak jak we wcześniejszych przypadkach, zbiorem B-side-ów z ostatniej płyty. Pomimo, że Gorillaz ma u mnie dożywotni kredyt zaufania, to przeczucia co do tego albumu miałem nieco dwojakie. Bo czy ktoś, mający na głowie kilka innych projektów muzycznych, a dodatkowo będący w dalszym ciągu w trasie koncertowej promującej poprzedni krążek, może nagrać dobry materiał?

Recenzja Neurasja "Neurasja"

NEURASJA Neurasja, [2011] Unzipped Fly || Z debiutami bywa różnie. Albo mają to „coś” i sprawiają, że zespół dobrze rokuje na przyszłość, albo nie. Czy Neurasja udowodniła, że jest gotowa do konkurowania na scenie muzycznej ze starymi wyjadaczami? Czy jest projektem na tyle nietuzinkowym, by nie zniknąć w gąszczu innych?

Recenzja Bibio „Mind Bokeh”

BIBIO Mind Bokeh, [2011] Warp || Mind Bokeh to już szósty studyjny album angielskiego producenta muzycznego Stephena Wilkinsona, znanego szerszej publiczności jako Bibio. Płyta została wydana pod szyldem Warp Records wiosną 2011. Jest to pozycja wyważona - kompozycje żywiołowe przeplatają się na niej ze spokojniejszymi. To elektronika w przyjaznej, popowej otoczce.

Recenzja Gotye „Making Mirrors"

Gotye Making Mirrors, [2011] Samples'n'Seconds || Muzyka pop ma się naprawdę świetnie. Do takiego wniosku można dojść po pierwszym przesłuchaniu, najnowszego, trzeciego w dorobku albumu Gotye. Ten zamieszkały w Australii Belg, który naprawdę nazywa się Wouter De Becker po raz drugi wydaje świetną płytę.

Recenzja Ben Harper and The Innocent Criminals "Born To Shine"

BEN HARPER AND THE INNOCENT CRIMINALS Born To Shine, [1999] Virgin || Dla przeciętnego Polaka czarnoskóry rockman jest niczym oksymoron. Jazz, pop, hip-hop - owszem. I mimo że rock'n'roll ma korzenie w afroamerykańskiej kulturze, to podświadomie czujemy że za rocka biorą się przede wszystkim biali. Tak, Jimmy Hendrix wielkim gitarzystą był, ale żeby odpowiedzieć na pytanie „kto jeszcze?” musielibyśmy się dłużej pozastanawiać. Pozwolę sobie podpowiedzieć. Ben Harper.

Recenzja Julia Marcell "June"

JULIA MARCELL June, [2011] Mystic || Kiedy szarą porą jesienną, pojawi się płyta tak rytmiczna, nie może przejść bez echa. Tworząc krążek po brzegi wypełniony ciepłem słonecznych dni, Julia Marcell zadbała, by od 30 września w Niemczech a od 3 października również w Polsce nikomu nie brakło wigoru. „June” to połączenie elektronicznego beatu z klasycznym instrumentarium. Do tego odrobinę nieoszlifowany, ciekawie brzmiący wokal Julii i mamy kwintesencję tego, co można znaleźć na płycie.

Recenzja George Dorn Screams "Go Cry On Somebody Else’s Shoulder"

GEORGE DORN SCREAMS Go Cry On Somebody Else’s Shoulder, [2011] Ampersand || Trzecia płyta zazwyczaj jest już wolna od stresów związanych ze stawianiem debiutanckich kroków czy z udowadnianiem, że na jednym dobrym krążku historia zespołu się nie kończy. Powinna jednak pokazywać, że grupa ewoluuje, że nie stoi w miejscu. A jaki jest nowy krążek Dżordżów? Spokojniejszy, bo mniej na nim krzyków, więcej zadumy. Mniej też słychać szamotaniny, ale nie braknie tak typowej dla George Dorn Screams melancholii.

Recenzja George Dorn Screams "Go Cry On Somebody Else’s Shoulder"

GEORGE DORN SCREAMS Go Cry On Somebody Else's Shoulder, [2011] Ampersand || Bydgoszczanie, wydając taki album jak „O’Malleys bar”, zrobili songwriterski krok w tył. Zagrania tak typowe dla zespołów z kręgu post-rocka stały się dominantą, bądź co bądź, naprawdę dobrej płyty i choć nie wpłynęły na odbiór, wcale nie tak trudno było przytaknąć, gdy czytało się zarzuty o schematyczność. Z pewnością takie opinie nie wpłynęły na kształt „Go Cry On Somebody Else’s Shoulder”. Co więcej, zespół nie mając pod ręką uznanego producenta, ani Kuby Ziołka w pełnym wymiarze, postanowił poniekąd, wymyślić się na nowo, wciąż pozostając sobą.

Recenzja Coldair "Far South"

COLDAIR Far South, [2011] Antena Krzyku || Tobiasz Biliński. Młody i zdolny. Młodym z przyczyn naturalnych powoli być przestaje, nadal jednak wiekiem może zadziwiać. Tym bardziej, że zdolnym staje się w postępie wręcz geometrycznym.

Recenzja The Decemberists "Long Live The King"

THE DECEMBERIST Long Live The King, [2011] Capitol ||  Po styczniowym mocnym uderzeniu ze strony The Decemberists w postaci świetnego „The King Is Dead”, zespół kontynułuje królewską ścieżkę. Ukazała się EP-ka „Long Live The King”, która nie tylko tytułem w przewrotny sposób powraca do ostatniego albumu. Stylistycznie muzyka nie odbiega od „The King Is Dead” (no, może jest nieco bardziej wyeksponowana), jednak każda piosenka na nowej EP-ce (a jest ich sześć) została potraktowana z osobna.

Recenzja Deftones "Diamond Eyes"

DEFTONES Diamond Eyes, [2010] Reprise || Bardzo długo powstrzymywałam się przed popełnieniem tej recenzji. Głównie ze względu na ogromny szacunek jakim darzę ten zespół. Ale też dlatego, że tak naprawdę nie byłam w stanie określić, czym ta płyta jest. Tutaj na pomoc powinna przyjść jakaś zgrabna metafora – wszak Diamond Eyes – to też określenie metaforyczne. Odpowiednia ilość godzin spędzonych przy odtwarzaczu pozwoliła mi jednak dokonać ostatecznej oceny najnowszego dzieła panów z Sacremento. Ale do rzeczy, czyli do muzyki!